Dostlarım Vardı

Gülmek, sevindirmektir dostları
Güldüm lakin ben
Olmadı sevinen…
Ağlamak da öyle!
Yalpalanmak gibi
Tökezlemek gibi…
Düşerken el uzatanlarım oldu
Uzatma, yaşa diyenlerim.
Yaşa işte, ne kaldı şurada gülmene? Diyenlerim.
Yüzümden düşenleri toplayanlarım oldu
Hüznümden düşenleri.
Dostlarımdı hepsi
Güldüğüme içerleyen dostlarım…
Hayret bile etmeye değer bulmadığım
Beni şaşırtmayan hevesleri vardı
İhtirasları…
Su serperlerdi yüreğime
Ferahlamasın benden başka yerlerde diye!
Bilirlerdi dostluğumu
Acımasızlığımı da üstelik!
Dostlarım vardı benim
-di, li geçmiş zamanlarda
Gülerdim ben
Ağlarlardı…
 
M’S