DİKENLER

DİKENLER
Kulaklarımda uğuldayan akşamlar
Güneşi ruhuma batırıp
Geceyi damlatıyor damarlarımdan
Yıldızlar sokaklara düşmüş
Kesiyor birbirini şehri kendine dar eden yollar
Köy karmaşası var çocuklarda…
İnsanların elleri değil
Duyguları nasırlı artık!
İnsan çapalayan tarlalara
Kandırılmış ihanetler ekiliyor
Kandırılmış insanlar tarafından.
Uğultulu sesler geliyor topraktan
Haddini bilmiyor tohum!
Gözyaşıyla sulanıyor kökler
Kim çok ağlıyorsa
O büyütüyor dikenleri…
M’S