YÜKÜM AĞIR

 
YÜKÜM AĞIR
Kimsesizdi
Omuzunda ne bir heybesi vardı
Ne de önünde gideceği bir yol
Bir dost yaklaşıp hafifçe vurdu omuzuna
Ayaklarında ayağa kalkacak derman yokken bile sıçradı
Fırladı dikildi dostun karşısına
Yüzümüz birbirine dönük konuşalım
Sırtımda onulmaz yaralar var, dedi…
Hem öyle dokunma habersiz sırtıma!
Dostu, derdine derman olmaya geldim, diyecekken
Lafı tıkadı ağzına!
Ne olur git buradan!
Yeterince yüküm var
Ve oldukça kalabalığım zaten…
M’S