Yansın Eylül

 
 
Yansın Eylül
Bir şehre yağmur yağarsa
Yakmak lazım gelir Eylül’ü
Hani sararmış otlar dibinden yeşerir ya?
Bir şans daha ister!
Aklı başından gittiği zamanlar
Yağmur hep yapar bunu
Yetişir imdadına otların
Eylül kayıtsızca gülümser
Yakın der beni!
Yakın otların ölümü
Ve bir şehrin benzi solar
Sararır yüzü yağmurun
Zaman, zaman yenik düştüğünden beri
Şehir kayıp gider ellerinden yağmurun ıslaklığında
Serin bir güz gecesi
Isıtmak için buzdan kelimeleri
Yansın emri düşer dillerden
Eylül!
M’S