ŞIMARIK HÜZÜN

 
 
ŞIMARIK HÜZÜN 
Biraz fazla rahattı hüzün 
Rahat batmadı nedense 
Ev sahibini misafir yaptı
Hüzün bu! 
Teklifsiz misafir! 
El ayak çekilince bile! 
Uyku girse devreye 
Rahat bırakmadı rüyada bile! 
Keşmekeş bir hayatı 
İpe sapa gelmez hayalleri vardı.
Fazla yüz buldu hüzün
Çiçekler açıyor umurunda mı?
Göğün rengi maviymiş ona ne!
Hüzün işte!
Şımarık çocuk gibi.
Yüz verdikçe oturur baş köşeye…
M’S