KAMBUR KAYGI

KAMBUR KAYGI
Sırtımızda kambur bir kaygı
Dümdüz yolların
Uyku getiren sersemliği
Düpedüz muhtaç ediyor kıvrımlara
Geceyi kentin ışıkları yıkıyor
Siz karanlığı bitti sanıyorsunuz
Karanlık içimizi yıkıyor
İçimiz tertemiz
Görünmüyor kiri
Kirletenlere…
Destursuz giriyoruz
Kambur bir kaygının içine
Belini büküp saklıyor bizi
Karanlığın sakladığı meczup şehirler gibi
Soluk alıp vermeyi de yaşamak sanmaya ramak kalmışken
Ölüyoruz içine girdiğimiz kaygının
Meziyetsiz ellerinde!
M’S