HÜNERLİ GİTMELER

 
HÜNERLİ GİTMELER
Uyuyan bir gezegeni ürküteceğimi sanıp
Ayaklarımın ucuna basarak yağmaladım kendimi
Kendim kadar taş düşeydi de başına bulutların
Eskimeyeydi zambaklar!
Ismarlama bir ölüm gelir yağmurdan sonra
Eceliyle ölmez kuşlar
Göçmen olan!
Şiirlerin sinir uçları dokunuyor sizin yalnızlığınıza
Sizi biz etmekten öteye geçmiyor kalkıp gitmeler
Gezegen uyuyorsa
Üzüyorsa yaşanmışlıklar göçmen kuşların gittiği yolları
Bekle ki ölüm,
Bulsun bizim hünerli gitmeleri…
M’S