ŞEYTANI YOLDAN ÇIKARIR ŞİİR
ŞEYTANI YOLDAN ÇIKARIR ŞİİR
Suratına çarpıp dimağımda biriken tüm kelimeleri
Savurmak istiyorum, savrulmak…!
Kimi dostlukları da bir bir düşürmek heybemden
Koşar adım uçuruma doğru sürüklenen bir küheylan gibi
Şiirimsi güzellemeler eşliğinde geceyi hazmederek…
Suyuna gitmek gecenin
Susuz kalmış bir ceylan gibi
Şiire aç kalmış doymak bilmeyen ruhumla
Güneşi tutmak bir diğer elimle…
Karartmasın gecemi
Kelimelerimin lal etmesin dilini diye!
Kurusun şiirsiz yaşayanların sözleri
Elleri kurusun kelimelerin
Bir şiire desen olmayacaksa.
Dili damağı kurusun yaşanmayan kaosların
Şeytanı bile yoldan çıkarsın isterim şiirler
Eli ayağına dolaşsın
Sizler insanlığınızı unutmuş
Bakışlarını kurutmuş olabilirsiniz çocukların
Çocuklar şiirlere konu olmayalı
Konuşulmayalı epey bir zaman oluyor.
Şairin çocuğudur şiirler
Gelecek vadetmeyen çocuğu
Onu büyütüp adam etme derdinde
Çabasından hoşnutken
Sızlanmasından muzdarip değil
Şair kelimelerini çar çur da etse
Kıyamaz çocuğuna
Patika yolları şiirle döşer
Can simidi gibi kuşanıp atar kendini denize
Kapılırsa bir akıntı
Kapılmazsa bir avuntu düşer dillere…
M’S
19.37- 12.03.’13
