NORMALE DÖNECEK İNSANLIK

 
NORMALE DÖNECEK İNSANLIK
Tüm geceler sıradan ve hissiz
Etrafımda dolaşan onlarca kelime
Kopuk birbirinden.
Su hâlâ akıyor bihaber benden
Ve buluyor yolunu.
Bu kadar normal,
Bu kadar can sıkıcı.
Sıradanlaşıyor kime dokunsam,
Kimin ağzına baksam duyduğum,
Duymaktan hoşnut olduğum cümleler dökülüyor…
Ne deniz taşıyor,
Ne yerle bir oluyor dağ!
Oluyor aslında beni benden alan şeyler,
Ölüm geliyor en çok aklıma,
Alıyor ölüm beni,
Alıp götürüyor kendimden daha yakın,
Kendime daha uzak yerlere…
Soğuktan buz tutmuş bir el ısıtıyor elimi.
Çatlamış dudaklarını görmeden geçemiyorum
Ağacın gölgesine yaslı
Yaslı gözlerle gel eden
Bir yudum su bekleyen ihtiyarın.
Yarım kalıyor orada,
Oradan geçenlerde kalıyor bir diğer yarım.
Umurunda değil ki yaslı ihtiyarın,
Umurumda değil görmeden geçenler,
Geçenlerin verdiği acı.
Durup dururken olmuyor hiç bir şey,
Su gene akıyor
En diri haliyle
Halimden memnun yaslı bakışlarla gel eden ihtiyar
Yaslı ağaca!
Ağaç kadar hassas
Ağaç kadar sağlam yaşlı gözleriyle…
Geceye kaçıncı ihanetim biliyorum
Sıradanlaşıyorum hangi kelime düşse dilimden.
Neler gelmiyor ki
Neler bıraksam kendimi,
Elimden!
Elimden ve dilimden emin olanlar varsa,
Yanıltmak istiyorum
Rahatsız etme pahasına herkesi.
Yaslı ağaca
Yaşlı gözlerle el aman dileyen ihtiyarı görmezden gelen
Kendisinden başka kimseyi düşünmeden
Su akar yatağını bulur diyen herkesi,
Elimle, dilimle rahatsız etmek istiyorum
Sıcak yatağında!
Çok da zor aslında,
Ağır üstelik yüküm
Bir omuz veren olsa,
Su akacak gene
Gene yaşlı bakacak ihtiyar.
Ama silinecek akan damlalar,
Silinecek insanlığın kirleri.
Buna en çok ben sevinmeyeceğim
İhtiyar oralı bile olmayacak
İnsanlık normale dönecek
Su akacak gene…!
M’S