NİSAN YASAĞI

NİSAN YASAĞI
Yetim yolların durağında
Tozlu Nisan kışkırtmasıyla
Kirleniyordu yüzüm
Ellerinde feryat yüklü çocuklar
Patlatıyordu günü gelmemiş tomurcukları
Yıldızlar sırılsıklam
Güneşin nemliydi gözleri
Buğulu camlardan kuş sesleri yankılanadursun
İnadına büyüyordu çocuk
Karnında Nisan’ın!
Göçmen kuşlara gebe çocuklar
Uçurtma şenliklerinde hayaller uçuruyor
Uçuşuyordu baharın etekleri
Kimi yalnızların uykusuzluğu
Uykusunu kaçırıyordu gecenin
Nisan rüyasında
Gök gürültüleriyle irkilmekteydi umutlar
Yüzü yoktu kaldırımların şahitlik yapmaya
İnsanlar sesli düşünürler Nisan’da dedi şair
Düşünürler ve düşerler gözden
Yağmur ve gözyaşıyla birlikte
Cemresiz toprağa!
Kazara yaşıyor
Ve ölüm biriktiriyoruz biz
Alnının çatına Nisan’ın!
Vurdumduymaz diye diller duaya
Çocuk biriktiriyor çiçekler
Açmak için ellerini semaya!
İnsanların işgal ettiği kurak şehirler
Hazzetmiyor bahardan ve
Nisan’ı talan eden insanlardan.
Çocuklara dağlar en çok Nisan’da yasak…
M’S