Kuytusuna Kendimin

 
Sizi bilmem ama benim biraz gitmem lazım
Öteye değil
Ötelere değil
Ötekilerin yanına değil
Gitmem ve kendimi unutmam lazım benim
Benim size bir sözüm yok
Kendime de yok sözüm
Söz vermedim kimseye ben
Kimseden söz almadım
Gitmem lazım benim
Kuytusuna kendimin…
Beni alıp götürmediler
Götüremediler
Ağır geldim
Çaresizliğime verdiler
Acımasızlığıma verdiler
Bana hep verdiler
İnsanlıktan nasibini almış kimseler
İnsanlık verdiler
İnsanlık dersi verdiler.
Benim gibi nasipsiz değillermiş
Götüremediler
Çelişkilerimden korkup
Yalanlarımdan korkup götüremediler
Yanlarıma devrile devrile gitmem lazım
Ayaküstü, yüz üstü gitmem lazım
Benim biraz…
Irmağın berraklığından kime ne?
Denizin mavisinden?
Göğün grisinden
Bulutların karasından alıp,
Dağların arasından gitmem lazım.
Beni kendimde koymayın
Kendi başıma koymayın
Elim dolaşır dilime
Dilim dilim doğranır kelimelerim
Yakar içinizi dedim
Dedimse de dinletemedim
Ok gibi
Zıpkın gibi
Düşkün gibidir
Düştükçe acıtır
Akan gözyaşları deler geçer de
Benim gitmeme mani olamazlar.
Benim,
Yıldızlardan başka tanıdığı olmayan
Kimsesizler ülkesine gitmem
Gidip yenilemem lazım tüm acıları…
M’S