KEKREMSİ

KEKREMSİ
Yüzümde lirik bir belirsizlik
Dilim kelimelerin otağı
Cümlelerimin sonundaki
Boynu bükük soru işaretleri
Bezmiş
Kendinden
Benden
Şiirsizlikten.
Üç noktalı kekremsi ayrılıklar
Vermiş çıplak sırtını
Kızgın ve yüzeyi pütürlü taşlara
Ayağı üşüyen serçeler
Alevlerin içine düşmüş
Kanadı yanmış ayağından önce!
Kimin aklına gelirdi ki?
Elleri üşüyen dizeler yüzünden
Kırılmış şiirin kolu kanadı.
Gözlerin de bakmasın artık
Üşüyen her kimse!
Güneşin haberi yoksa
Soğuğumuzdan
Herkes lâl olup haber vermesin
Tütsün buharlaşıp içimizin atesi
Göğe doğru uzansın soluğumuzdan.
Ayakları üşüsün şiirlerin
Serçeler üşüşsün üstümüze!
Ağaçları yakalım ormanı ısıtmak için
Güneşi kimse uyandırmasın…
M’S