HUSUMET

HUSUMET
Şiirle aramda husumet var
Ben tökezleyip düşünce
Elinde kalem
Bekliyor başımda
Belli ki sayacak yaralarımı
Sayıp dökecek kağıda
Sonra batırarak kalemi
Kanatacak kabuk bağlamaya yüz tutunca
Şiirle aramda bitmeyecek bu husumet
Ben atalım diyorum köprüleri
O yaraların çetelesini tutmakla mükellef sanki.
Alıp başımı gidebilecek yaştayım oysa
Gittiğim her yerde karşımda
Yüzümde çizgiler arttıkça
Yüzünde müstehzi bir gülümseme!
M’S