HADİ BAĞAYIM (Deneme)
HADİ BAĞAYIM! (Deneme)
Doymak bilmiyoruz!
İlgiye,
Paraya,
Makama,
Lüks yaşama,
Kendimizi satmaya,
Hep daha iyisine sahip olmaya,
Olduğumuzdan daha ezik veya daha parlak görünmeye,
Doymak bilmiyoruz!
Herkesten insanlık, samimiyet ve içtenlik bekliyor ama kendimiz yapay göletlerde sörf yapıyoruz!
Bir lokma, bir hırka edebiyatı yaparak gardroplarmızı dolduruyor, hep başkalarının lükse düşkünlüğüne laf ediyoruz!
Renkli, janjanlı kıyafetlerle köy hayatına özenip köylerde fotoğraf çektirip, köylülere yukarıdan bakıyoruz!
Durumu bizden iyi olanlara, makamı bizden yüksek olanlara cebimizi sonuna kadar açıp, aç, ihtiyaç sahibi birine yardım ederken aç bir hayvanın avını ağzına alıp kaçtığı gibi kaçıyoruz onlardan,
Niteliksiz, kötü, toplumda selam bile verilmeyen insanların bizi methetmesinden medet umuyor adeta bunu övünç kaynağı gibi diğer insanların gözüne sokuyoruz!
Doymak bilmiyoruz!
Sürekli övgü, sürekli pohpohlanma isteği ile balon gibi uçmak istiyoruz!
Balonun gururunun da iğne ile karşılaşıncaya kadar olduğunun farkına varmak istemiyoruz!
İnsanların bizi sevmesinin yetmeyeceğini düşünüp illâ bize tapınmalarını da bekliyoruz!
Koşulsuz sevgi isterken cömert olmalarını istiyorken insanların, koşulsuz sevecek birilerinin olmadığından dem vuruyoruz!
Misafir gelince evimize gelen kişilerin zenginliğine, makamına göre sunum yapıyor, misafirliğe gidince de eksik arıyoruz!
Herkesin mütevazi olmasını bekliyorken, bunu dile getirirken bile riyakarlık akıyor sözlerimizden.
Hergün farklı bir kıyafet giymeyi temiz olma adına değil, insanlara gösterme adına yapıyoruz!
Kaliteli insan olmayı kibir zannedip, kibirle yürüyoruz sokakta!
İyiliği dokunan insanlara geçici bir süre iyi davranıp sonra çöpe atıyoruz onları!
İyilik yaptığımız insandan da ömür boyu vefa bekliyoruz!
Bizimle aynı okulda okuyup da bizden başarılı olanları yerden yere vuruyor, onların başarılı olmalarını hazmedemiyoruz!
Kardeşimizin bile bizden öne geçmesinden rahatsız oluyor, rahatsız değilmiş gibi yapıyoruz!
Bize ihtiyacı olana değil bizim ihtiyacımızı giderene veya bizden bi’şey istemeyene yakın duruyoruz!
Doymak bilmiyoruz!
Oysa neyimize yetmiyor demli bir çay?
M’S
