YAŞAMA ARA VERDİĞİM ZAMANLAR

Yaşamaya Ara

Yaşama ara verdiğimi zamandı

Çıktın karşıma

Öyle duruyordun…

Ne ellerini bilirdi ellerim

Ne gözlerinin feri yakmıştı içimi

Güneş bile ısıtmazken körpe yüreğimi

Uzaktan ruhunun sıcaklığını hissetme ütopyası

Ne tensel bir arzu bu, ne de hoyrat!

İçimden ne geçer bilmez kimse

Yüreğim çok çocuk

Avucuna bile sığar aslında

Titrektir

Korkak, biraz da ürkek

Aslında yok biliyor musun üzülmelerim…

Olur ya belki

Üzüldüğüme üzülürüm

Hadi gel demeni bekler bir yandan

Bir yandan git demenden korkarım

Gitsem ne değişir ki hayatında?

Gelsem belki çok şey

Yitirdiğin biri değilim ben

Henüz bulduğunda

Oradayım kimsenin olmadığı bir yerde

{fcomment}