KUYUYA DÜŞENLER
KUYUYA DÜŞENLER İnsan kuyuya önüne bakmadığı için düşer. Ve kuyudur insanın vicdanı! Kendi defterini kendisi...
KUYUYA DÜŞENLER İnsan kuyuya önüne bakmadığı için düşer. Ve kuyudur insanın vicdanı! Kendi defterini kendisi...
ÇİZGİLER Çokça çocuktuk biz Daha dokunmadan çiçeklere Yağmur kokuyordu ellerimiz Sarı, beyaz, siyah benizli yağmurlar...
KIRIK AYNALAR Üşenir oldu insanlar Kendi ettikleri duaya amin demeye Emin değiliz artık farkında mısınız...
KAPI GİBİ SEVMEK Yağmuru sineye çekenler gördüm Kışı saklayan Parkasının eteğine Soğuğu içinde hapseden gördüm...
ŞIMARTANLAR İtiraf edelim bizi biraz da şımarttılar Yüzümüze içten gülerek Ruhumuza sözleriyle dokunarak Aklımızdan geçenleri...