• KÖYLÜMSÜN
    Olsun!
    İçinde köy yolları varken
    Kıvrım ve tozlu
    Ve çamur
    Ve yokuş
    Ve başında ana kucağı
    Yüzünde babanın nasırlı elleri
    Yüzünde güneş
    Alnında yağmur
    Saçlarında serçe kuşları…
    Olsun!
    Ayakkabının teki sele kapılır
    Gönlün elleri kirli bir dilbere
    Yüreğine kimsenin dokunmadığı…
    Köylüsün ya
    Hemşerim oluyorsun!
    Olsun!
    Bulutlar ağıyor üstüne
    Altında kaygan ırmaklar gibi dağlar
    İçinde yarına dair çalı dikenleri
    Batıyor ya
    Bir çoban kavalında
    Bir şehirli züppe mavalında batıyor!
    Olsun!
    Köylümsün!
    Hemşerim oluyorsun!
    Havalar henüz kirlenmek nedir bilmiyor
    Yağmur yaprakların üstünde
    Güneşle dans ediyor!
    İçinde yarına dair depremler
    Kargaşalar sökün ediyor
    Diye duydum
    Bir diğer saf ve masum köylünün yalancısıyım ben
    Saman tozları yutarak tutunuyorum demişsin
    Geçim derdine düşmekten!
    Olsun!
    Köylümsün
    Ömrümsün
    Ölümsün
    Gülsen,
    Ölür müsün?
    M’S

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir