EKSİLTİLEN HAYAT


  • EKSİLTİLEN HAYAT
    Sözlerimi kalkan yapıp olanca gücümle cenge çıkmak varken
    Süzülüverdim dört yanı duvarlarla çevrili şiirlerin içine
    Ağır ağır, hücre hücre ölüyordum
    Kiminin hoşuna gidiyordu ayakları mühürlü şehirler
    Zoruna gidiyordu kiminin…
    Sahibi tarafından terk edilmiş sevinçler gibi
    Köpeklerin sokaksızlığı düşüyordu peşime
    Belik belik saçları yolunmuştu zamanın
    Zamanında ödenmeyen bedeller asılmıştı elleriyle
    Kızılcık şerbeti içip de
    Kabus dolu rüyalardan uyanma mavallarına hayret eder gibi yaptık
    Şaşırarak dudak bükmenize de meydan vererek.
    Umut muydu eksik olan?
    Yoksa umudu kör kurşuna hedef yapan yaşanmışlıklar mıydı?
    Eksik yaşanmışlıklar.
    Yaşayası gelir mi insanın?
    Geliyor işte!
    Değil mi ki ölüm başucumuzda?
    M’S

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir