KUYTU
Kaç beden büyük ki yaşamak?
Her yaşta gene bol geliyor üstümüze…
Sahte tebessümlerle erken yaşlanan yüzümüz
İçten ve samimi de olsa
Dönmüyor kimsenin yüzüne!
Kumdan kaleler inşa ettiğimiz günler geride kaldı artık
Güllelerle yıkılamayacak surlar,
Gözleri açık yürüyenlerin fark edemeyeceği
Harabe görünümlü sağlam şeffaf duvarlar ördük
Dudaklarımız kıpırtısız dualar mırıldanmakta
Yere kapanmakta eskiyen, yenilenen yüzümüz
İklimleri çevirin, tercüme edin yağmurların dilini
Yetiyorsa gücünüz, güç katın anlamlandıramadığım kelimelere
Beni hayata bağlayın meselâ
İpini koparmış adımların yönünü çevirin
Kendi yüzüme!
Kuytularıma güneş doğmasın
Alın gidin aydınlığı
Aydınlığınıza…
M’S
