HORGÖR BENİ
HORGÖR
Ben kendimi insanların gayesinde çarmıha gerdim
Yaşadığım zaman süresince taş toplayıp verdim ellerine
İnsan! dedim, haydi vur taşlarımla beni
Günahkâr ol
Hiç günah işlememiş ol
Fark etmez!
Vur beni!
İnsan!
Dağlar bile isyan etmesin acizliğine,
Geceler neleri saklar
Saklasın seni de…
Bitince haber ver
Eteğimde var hala birikmiş taşlar
Yeter ki vur yüzüme!
Bir rüzgâr gibi,
Fırtına, boran gibi vur.
İnsanlığımı
Kadir bilmez halimi
Kıymet bilmez halimi vur.
Sonra beni ortasından ikiye böl
Ve dört gözle bak içime
İçime işleyen kaygı,
Acı,
Bilinmezlik
Ve sırlarla dolu bir dünya gör
Gözün yiyorsa…
Biraz dürüstlük olsa da içimde
Sen yalanlarımı,
Günahlarımı gör
Hoşgör diyemem
Insansın
Ağır yük yükleyemem
Taşıyamazsın
Kuyumcu hassaslığınla tart
Paha biçilmez tarifinle
Ilkel kurallarınla yargıla
Insan!
Bende kendini gör
Beni horgör!
M’S
